Chałupa szkieletowa z Głubczyna z przełomu XVIII/XIX w.

Powstała między 1790 a 1810 rokiem. Chałupa zbudowana w technice szkieletowej ze strychułowym wypełnieniem (szczeble oblepione gliną). Jednotraktowy układ wnętrza. Obiekt wąskofrontowy, usytuowany szczytem do drogi, z charakterystycznym podcieniem nazywanym na Krajnie przyłapem lub lobą. Z podcienia wchodzimy do wąskiej sieni, w której znajduje się wejście do szerokiego komina oraz dwóch izb. Wewnątrz komina umieszczono piec chlebowy. Za większą izbą usytuowana jest szczytowa komora. w chałupie gliniany tok, posypywany piaskiem w czasie świąt. Nie ma pieców grzewczych i kuchennych. Posiłki przygotowywano i ogrzewano pomieszczenia rozpalając ogień w specjalnych wnękach w ścianach komina.